تست شیرمر(بررسی سیستم تولید اشک)

سندرم چشم خشک (DES) یا کراتوکونژونکتیویت سیکا (KCS) یک اختلال شایع لایه اشکی است که در اثر کاهش تولید اشک یا افزایش تبخیر ایجاد می‌شود و با علائم و نشانه‌های مختلفی ظاهر می‌شود. تعدادی از سیستم ها به یکپارچگی فیزیولوژیکی سطح چشم کمک می کنند و اختلال در سیستم ممکن است علائمی ایجاد کند یا کلا علامت خاصی نداشته باشد. بنابراین تشخیص دقیق خشکی چشم بدون اختلال یا حداقل اختلال در عملکرد فیزیولوژیکی ضروری است. با توجه به شیوع گسترده و تعداد عوامل دخیل، تکنیک‌های تشخیصی جدیدتر و حساس‌تر و عوامل درمانی جای پای خود را در علم چشم پزشکی نوین باز کردند اما با وجود این تحولات یکی از قدیمی‌ترین آزمایش هایی که تاریخچه انجام آن به حدود یک قرن پیش می رسد مربوط است به تست شیرمر. در ادامه با ما همراه باشید تا از صفر تا صد و از نقطه نظر مهمترین سرفصل ها به صورت دقیق چیستی، کاربرد و کاندیداهای مناسب تست شیرمر را مورد بررسی قرار دهیم .

تست شیرمر چیست؟

تست شیرمر مشخص می کند که آیا چشم یک فرد به اندازه کافی اشک تولید می کند تا چشم خود را مرطوب و سالم نگه دارد یا خیر. برای انجام آزمایش شیرمر، پزشک یک تکه کاغذ صافی را داخل پلک پایینی هر دو چشم قرار می دهد و فرد چشمان خود را می بندد. بعد از 5 دقیقه پزشک کاغذ صافی را برمی دارد. سپس پزشک ارزیابی می کند که اشک چقدر روی کاغذ رفته است. به طور کلی، هر چه میزان رطوبت روی کاغذ کمتر باشد، تولید اشک چشم آن شخص کمتر است. این آزمایش عمدتاً بر روی افرادی انجام می شود که علائم خشکی چشم را تجربه می کنند. این آزمایش غیر تهاجمی و کم خطر است و حدود 100 سال است که مورد استفاده قرار می گیرد. علیرغم سابقه طولانی استفاده از آن، آزمایش‌های جدیدتری در حال توسعه هستند تا موارد دیگری از خشکی چشم را که تست شیرمر نمی‌تواند تشخیص دهد، شناسایی کند. در خصوص انجام نحوه انجام تست شیرمر به صورت دقیق تر باید گفت که چشم پزشک انتهای یک نوار کاغذی مخصوص را داخل پلک پایینی هر چشم قرار می دهد. هر دو چشم در یک زمان مورد آزمایش قرار می گیرند. قبل از انجام آزمایش، به شما قطره‌های چشمی بی ‌حس کننده داده می ‌شود تا از پارگی چشم ‌هایتان به دلیل تحریک نوارهای کاغذی جلوگیری شود. گفتنی است که روش دقیق انجام تست ممکن است متفاوت باشد. اغلب چشم ها به مدت 5 دقیقه بسته می شوند. پس چشمان خود را به آرامی ببندید. محکم بستن چشم ها یا مالش چشم ها در طول آزمایش می تواند باعث بروز نتایج غیرطبیعی شود. پس از 5 دقیقه، پزشک کاغذ را برمی دارد و میزان رطوبت آن را اندازه می گیرد.

تست شیرمر چه کاربردی دارد؟

این آزمایش زمانی استفاده می شود که چشم پزشک مشکوک به خشکی چشم بیمار باشد. این علائم شامل خشکی چشم یا آبریزش بیش از حد چشم است. بنابراین تست شیرمر شدت خشکی چشم را تایید و تعیین می کند. علاوه بر دو مورد فوق علائم خشکی چشم شامل موارد زیر نیز است:

• خشکی بیش از حد در چشم
• آبریزش مداوم یا اشک ریزش چشم
• درد در ناحیه چشم
• احساس وجود چیزی در چشم
• تحریک مزمن چشم
• حساسیت به نور

همچنین ممکن است از آزمایش شیرمر برای کمک به تشخیص سندرم شوگرن استفاده شود. این سندرم یک اختلال خود ایمنی است که باعث کاهش عملکرد چشم و غدد بزاقی و در نتیجه خشکی چشم و دهان می شود. در این موارد، آزمایش شیرمر اغلب همراه با تست های دیگر برای تعیین وجود شوگرن استفاده می شود.

تست شیرمر برای چه افرادی مناسب است؟

حال با عبور از چیستی و کاربرد تست شیرمر نوبت به بررسی کاندیدا های انجام تست فوق می رسد. در کل هر کسی که مشکوک به خشکی چشم است باید فوراً به چشم پزشک مراجعه کند. علاوه بر این، افرادی که هر یک از علائم زیر را دارند باید با در اسرع وقت با چشم پزشک مشورت کنند:

• اگر فردی علائم خشکی چشم مانند حساسیت به نور، تاری دید و مشکل در استفاده از لنزهای تماسی را در چشمان خود احساس می کند، باید برای تشخیص از تست شیرمر استفاده کند.
• حساسیت به نور
• احساس سوزش، سوزش یا خراش در چشم
• مشکل رانندگی در شب
• وجود مخاط رشته ای در داخل یا اطراف چشم
• قرمزی چشم
• تاری دید یا خستگی چشم
• احساس وجود شیء یا چیزی در چشم
• مشکل در استفاده از لنزهای تماسی
• داشتن چشمان خیس

هنگامی که هر یک از این علائم بیش از یک هفته باقی بماند، پزشک ممکن است فرد را نزد یک متخصص بفرستد یا آزمایش شیرمر انجام دهد تا مشخص کند خشکی چشم علت هر یک از علامت های فوق است یا خیر.

جمع بندی نهایی

در نهایت امر باید خاطر نشان کرد که هیچ خطر شناخته شده ای برای آزمایش شیرمر وجود ندارد زیرا این تست یک روش سنجش بسیار ساده است. با این حال، باید توجه داشت که تست شیرمر همیشه موارد خشکی چشم را به صورت موثر تشخیص نمی دهد و ممکن است نتایج با خطا نیز نمایش داده شوند. در نتیجه، دانشمندان در حال کار بر روی توسعه آزمایش‌های اضافی برای کمک به شناسایی گروه ‌هایی از افراد هستند که آزمایش شیرمر برای آنها مؤثر نیست.
a